سواري

اتومبيل ها با سرعت بالايي حركت مي كنند و در نتيجه ، گسترة وسيعي از ارتعاشات به سرنشينان منتقل مي شود كه از طريق حواس لامسه ، بينايي يا شنوايي احساس مي شود. در مقولة‌ خودروهاي سواري معمولاً‌ به ارتعاشات قابل رؤيت و قابل لمس اشاره مي شود ؛ در حالي كه ارتعاشات قابل شنيدن ،‌ صريحاً‌به عنوان سرو صدا مطرح مي شوند . ناگزير گسترة ارتعاشات – براساس فركانس – به دو دستة (‌0-25Hz ) و سر وصداي 25-20/000Hz)‌) تقسيم مي شود. فركانس (‌0-25Hz ) تقريباً‌ فركانس پايين آستانة شنوايي است و در نظر گرفتن آن در تمام وسايل نقلية موتوري رايج است.

انواع مختلف ارتعاشات ، معمولاً‌ بسيار به هم وابسته اند به طوري كه بررسي هر يك به تنهايي مشكل است ؛ يعني معمولاً سرو صدا هنگامي وجود دارد كه ارتعاشات با فركانس پايين تر ايجاد مي شوند.

حيطة ارتعاشات ، يكي از مهمترين ملاكهايي است كه مردم به وسيلة آن دربارة طراحي و ساخت ( كيفيت ) يك خودرو قضاوت مي كنند. مورد قضاوت قرار دادن ، در اصل ،‌امري معقول است ؛ چون به عنوان يكي از بزرگترين مشكلات در بهبود روشهاي طراحي مهندسي – در برخورد با مقولة سواري به عنوان وظعيت عملكرد خودرو ظهور مي كند.